Budowa opony.

Opona samochodowa jest elementem o wiele bardziej skomplikowanym pod względem budowy niż się powszechnie uważa. Na oponę tworzy się szereg połączonych podczas wulkanizacji elementów. Należą do nich m.in. elementy gumowe, stalowe i tekstylne. Zastosowana w samochodzie opona stanowi wynik kompromisu w dążeniu do uzyskania jak najlepszych jej właściwości, a zatem spełnienia sprzecznych wymagań. Przykładowo pożądane jest aby ogumienie miało jak największą powierzchnię styku z jezdnią. Najprościej można to uzyskać poprzez zmniejszenie twardości zastosowanej w produkcji opony mieszanki gumowej. Zbyt miękka opona będzie się jednak szybciej ścierać, a więc okres jej eksploatacji będzie krótszy.

Bieżnik:

Podstawowy element decydujący o przyczepności opony do nawierzchni i decydujący o jej trwałości. Jego rzeźba jest zróżnicowana w zależności od zastosowania opony.

Bok:

Część opony pomiędzy bieżnikiem a stopką zapewniająca ochronę dla warstwy osnowy, najważniejszego elementu konstrukcyjnego opony. Praca jaką wykonuje wymaga dużej wytrzymałości na zginanie. Ma on zatem decydujący wpływ na komfort jazdy.

Stopka:

Część opony mająca bezpośredni kontakt z obręczą, zapewniająca szczelność układu opona - obręcz. Zbudowana jest zazwyczaj ze stalowej wiązki usztywniającej zwanej drutówką, pokrytej specjalną mieszanką gumową pozwalającą na właściwe umieszczenie i zablokowanie opony na obręczy.

Osnowa:

Najważniejsza część opony zbudowana z tkaniny kordowej tworząca szkielet. Podstawowym zadaniem osnowy jest przeniesienie momentu napędowego i hamowania praz amortyzacja drgań pochodzących od nierówności jezdni na piastę koła. W oponach radialnych kąt pochylenia włókien osnowy wynosi 0°.

Opasanie:

Podstawową konstrukcja opasania stanowią dwie krzyżujące się warstwy kordu stalowego, pozwalające na zachowanie kształtu czoła opony w czasie jazdy, niezależnie od sił działających na nią. Kąt pod jakim biegną włókna lub linki opasania wynosi w oponach radialnych od 70° do 85°.

Ekran:

Warstwa kordu poliamidowego stosowana w oponach o wyższych klasach prędkości mająca za zadanie zapewnić właściwą wytzrzymałość opony.